Ropomacicze czyli EPC (endometritis-pyometra complex) to torbielowaty rozrost gruczołów błony śluzowej macicy, któremu towarzyszy stan zapalny i zakażenie bakteryjne.
Jest to najczęściej występująca choroba układu rozrodczego psów. Należy mocno podkreślić, że to stan zagrożenia życia, w którym konieczne jest jak najszybsze podjęcie leczenia.
Występuje u suk niesterylizowanych. Najczęściej powyżej 6 roku życia. Może jednak wystąpić w każdym wieku.
Ropomacicze
Co należy wiedzieć o tej chorobie by w porę zareagować?
- Czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia ropomacicza jest stosowanie antykoncepcji hormonalnej oraz przebyte ciąże urojone.
- Urodzenie potomstwa nieznacznie zmniejsza ryzyko ropomacicza, ale nie jest skuteczną metodą zapobiegania chorobie.
- Większość objawów jest niespecyficzna. Czasami pojawia się jednak charakterystyczny wypływ ropny z dróg rodnych.
- Jest to choroba mocno skorelowana z przebiegiem cyklu hormonalnego suki. Występuje w fazie diestrus, która następuje po cieczce i trwa 2-3 miesiące. Pierwsze objawy pojawiają się najczęściej między 4 a 10 tygodniem od zakończenia cieczki.
Jeżeli suka w tym czasie zachowuje się podejrzanie i wykazuje któreś z poniższych objawów, powinna od razu trafić do lekarza weterynarii. Należy pamiętać, że cieczka może być niezauważona przez właścicieli. Dlatego szczególnie u suk starszych wystąpienie któregoś z tych objawów powinno od razu nas zaniepokoić.
Lista możliwych objawów:
- apatia, osłabienie, niechęć do ruchu
- nasilone pragnienie (polidypsja)
- zwiększone wydalanie moczu (poliuria)
- powiększenie zarysu powłok brzusznych
- wymioty
- biegunka
- gorączka
Diagnostyka:
Po zebraniu informacji z wywiadu i wykonaniu badania klinicznego kluczową rolę w postawieniu diagnozy odgrywają badania dodatkowe.
Najlepszym badaniem jest USG jamy brzusznej. Jest szybkie, nieinwazyjne i pozwala ocenić wielkość oraz zawartość macicy.
Jeśli nie ma dostępu do USG pomocne może być badanie radiologiczne oraz cytologia pochwy. Przed przystąpieniem do leczenia powinny zostać także wykonane badania krwi, które pozwolą ocenić stan pacjentki oraz pokażą czy wątroba i nerki pracują prawidłowo.
Leczenie:
Leczeniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu jajników wraz z macicą i jej zawartością (owariohisterektomia). Konieczne jest także leczenie wspomagające tzn. płynoterapia, antybiotykoterapia oraz leczenie wspomagające regenerację wątroby i nerek.
W przypadku młodych suk o dużej wartości hodowlanej, jeżeli pozwala na to stan ogólny, możliwe jest podjęcie próby leczenia farmakologicznego. Należy jednak pamiętać, że pomimo wyleczenia istnieje bardzo duże ryzyko nawrotu choroby po kolejne cieczce.
Zapobieganie:
Tutaj sprawa jest jasna. Jedynym skutecznym i pewnym sposobem wyeliminowania ryzyka jest sterylizacja suki.
Jeżeli z jakichś powodów właściciele nie chcą zdecydować się na zabieg. Zalecamy notowanie dat wystąpienia i końca cieczki oraz niebagatelizowanie wspomnianych objawów.
autor: lek. wet. Błażej Dobrzański – GlobalWet Lubliniec